Aby dojść do źródeł miasta Barcelona, należy cofnąć się o prawie 4000 lat, kiedy to fenickie plemię osiadło na wzgórzu Montjuïc. Odkrywcy, którzy dotarli w to miejsce w celu nawiązania relacji handlowych, nazwali je Bàrkeno, co oznacza "Miejsce równinne" (Barrke = równina). Z tamtego okresu nie zachowało się zbyt wiele źródeł, które mogłyby przybliżyć historię osady. Wyjątkiem jest moneta, na której wybita jest jej nazwa. Według historyków Kartagińczycy mieliby się pojawić w tym rejonie i założyć bazę militarną w ramach podboju Hiszpanii pod rządami Hamilcar Barca.
Później na tym miejscu pojawili się Rzymianie, którzy wygnali Kartagińczyków. Można przypuszczać, że osada, na miejscu której istnieje teraz Barcelona, była opuszczona przez wieki do momentu, gdy Cezar August przyjechał z kontrolną wizytą na teren obecnej Hiszpanii i w 14 roku naszej ery założył tu miasto. Cezar zmienił wtedy oficjalną nazwę z Colonia Faventia Julia Augusta Pia Barcino na Barcino. Miało ono służyć jako miejsce stacjonowania emerytowanych żołnierzy, a w pierwszym okresie istnienia zamieszkane było przez 50-100 osób. Jedno jest pewne – Cezar nie widział za wielkiego potencjału w wymianie handlowej z miastem.
To nie powinno dziwić, bo teren, na którym zostało założone Barcino, nie dawał dużych szans na rozwój handlu, ale też nie taka była jego funkcja. Miało ono zapewnić bezpieczeństwo wymiany handlowej z iberyjską częścią Imperium Rzymskiego oraz ochronić lepiej funkcjonujące i bardziej rozwinięte miasto Tarragona (zwane Tarraco), które w tamtym okresie było stolicą tego rejonu.
Miasto, którego Cezar nie docenił
Kiedy idea o założeniu Barcino pojawiła się w głowie Cezara Augusta, najprawdopodobniej nie spodziewał się on, że miasto stanie się kiedyś drugim największym ośrodkiem w Hiszpanii, a nawet pokona sam Rzym - stolicę Imperium Rzymskiego, zarówno ekonomicznie jak i kulturowo. Cezar potencjał miasta dostrzegł dopiero później - kiedy w obliczu rozwijającego się handlu, nadał mu przywileje podatkowe.
Warto wiedzieć, że wiek później Barcino dalej było małym miastem, a mimo to wzniesiono tu dużą (ok. 600 m2) świątynię ku czci Cezara, której pozostałości można zobaczyć również dzisiaj, spacerując po Dzielnicy Gotyckiej. Już wtedy miasto było bardzo bogate, ale świątynia była jedynym publicznym budynkiem w Barcino; w planach nie było ani teatru ani areny…
Około 250 roku naszej ery było już jasne, że Barcino stało się najważniejszym miastem w regionie. Ze względu na liczne ataki Wizygotów, wzniesiono w nim najlepsze ówcześnie fortyfikacje, lepsze niż te wybudowane w Tarraco. O ich sile może świadczyć fakt, że pozostałości murów przetrwały do dziś podobnie jak inne zabudowania z tamtego okresu.
Na górze: Mury miejskie/Wieża obronna, Wejście do miasta, Nekropolia
Na dole: Rzymskie warsztaty, Świątynia Augusta, Północne wejście, Akwedukt.
Barcino staje się Barchinona, a następnie Barshiluna
Następnych kilka wieków wypełniają prześladowania chrześcijan; po ich zakończeniu i uznaniu prawa do wyznawania nowej wiary, rozpoczęto budowę świątyni, na miejscu której wzniesiono obecną katedrę w Barcelonie . Do V wieku władzę nad miastem przejęli Wizygoci w ramach sojuszu zawartego po latach wojny. Pod ich rządami dochodziło do ciężkich prześladowań żydów.
W VIII wieku rządy przejęli muzułmanie, ale ich panowanie nie trwało zbyt długo. Największą zmianą z tamtego okresu było przekształcenie istniejącej świątyni w meczet. Z wyjątkiem podatku pobieranego od nie-muzułmanów, w mieście panowała wolność religijna, a religijne rządy cieszyły się powszechnym szacunkiem. Zarówno wtedy jak i w okresie późniejszym miasto intensywnie się rozwijało i rozrastało terytorialnie, osiągając do czasów średniowiecznych powierzchnię dzisiejszej "Ciutat Vella", czyli starej części miasta.
Średniowieczna Barcelona porównana do Barcino (w środku)
Witajcie w Barcelonie!
W związku z rosnącą siłą innego cesarza Barshiluna została ostatecznie poddana Karolowi Wielkiemu jako część Marchii Hiszpańskiej. Z tej okazji zmieniono jej nazwę, powołując do życia Hrabstwo Barcelony, które z czasem zyskało niepodległość jako odrębny naród, a którego tereny składały się na Katalonię, jaką znamy dzisiaj.
Ostatnia ekspansja
W kwestii polityki i historii wiele się zmieniało, ale samo miasto nigdy bardzo się nie rozrosło. W XIX wieku, w obliczu szybko rosnącej populacji, zaproponowano realizację idei "Eixample" ("Przedłużenia"). Była to największa transformacja miasta, w wyniku której powstała Barcelona, jaką znamy dzisiaj - ważne międzynarodowe miasto, które przyciąga miliony odwiedzających z całego świata.
© OK Apartment Barcelona
